"ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ"
2 απαντήσεις
Σελίδα 1 από 1
"ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ"
Για τα Μικρά Τερατάκια έχω ένα βιβλίο για διάβασμα το ΣαββατοΚύριακο. Είναι το βιβλίο «Κόκκινη κλωστή δεμένη» , που έγραψε μία από τις πιο σημαντικές συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα, η ΖΩΡΖ ΣΑΡΡΗ.
Η συγγραφέας αυτή έχει γράψει μυθιστορήματα για παιδιά και εφήβους, νουβέλες, θεατρικά παιδικά έργα και ιστορίες για μικρά παιδιά. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ροντήρη, παίρνοντας μέρος και στην Αντίσταση, ενώ αργότερα συνέχισε τις σπουδές υποκριτικής στο Παρίσι. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο μέχρι το 1967, ώσπου, με την κήρυξη της χούντας έμεινε άνεργη και στράφηκε στο γράψιμο. Όλα τα βιβλία της έχουν κάνει αρκετές επανεκδόσεις και μερικά από αυτά έχουν βραβευτεί. Στο βιβλίο που προτείνω, θα διαβάσετε ιστορίες από τα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης : μας μιλάνε για την πεινασμένη Ζωή (την ηρωϊδα του «Όταν ο ήλιος…»), που έτρωγε το φαγητό του σκύλου, για τον Αθηνόδωρο, το κουνέλι της, που δεν τον άφηνε να πεινάσει, για τα παιδιά της Αθήνας που αγωνίστηκαν για τη Λευτεριά…
Να τη γράφει η ίδια η συγγραφέας για το βιβλίο :
“ Στην Κατοχή ζούσα το σήμερα, το αύριο έφτανε ως την Απελευθέρωση. Η ελευθερία ήταν η αρχή και το τέλος.
Τα χρόνια πέρασαν, κι όσο περνούσαν, ξετύλιγα μια κόκκινη κλωστή δεμένη… κι αράδιαζα στο λευκό χαρτί όσα έζησα τότε, για να μην τα ξεχάσω, να τα διαβάσουν τα παιδιά μου και οι φίλοι των παιδιών μου, να μάθουν για κείνα τα χρόνια, για το κρύο, την πείνα, το φόβο, το θάνατο, που κυκλοφορούσε μέσα στους δρόμους της Αθήνας, για την Αντίσταση ενός λαού που κέρδισε με τους αγώνες του τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά μας. Αληθινές ιστορίες… ».
Εμένα προσωπικά με συγκίνησε ιδιαίτερα η ιστορία του Αθηνόδωρου :
Στα χρόνια της Κατοχής, στα χρόνια της μεγάλης πείνας, η Αθηνά χάρισε στη Ζωή ένα κουνελάκι. Εκείνη το ονόμασε Αθηνόδωρο και το αγάπησε πάρα πολύ. Το τάϊζε λαχανίδες, το έπαιρνε στην αγκαλιά της, του μιλούσε τρυφερά κι εκείνος την κοιτούσε και τρεμόπαιζε η μυτούλα του. Όμως ο Αθηνόδωρος είχε δοντάκια και τα ακόνιζε, όταν έβρισκε κάτι του γούστου του. Τη μια μέρα ο πατέρας της Ζωής βρήκε τα κορδόνια των παπουτσιών του φαγωμένα, την άλλη ο Αθηνόδωρος μασούλισε την άκρια μιας κουβέρτας κι έγινε στο σπίτι μεγάλο κακό, ο πατέρας ήταν πυρ και μανία ………………………….
Η συγγραφέας αυτή έχει γράψει μυθιστορήματα για παιδιά και εφήβους, νουβέλες, θεατρικά παιδικά έργα και ιστορίες για μικρά παιδιά. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ροντήρη, παίρνοντας μέρος και στην Αντίσταση, ενώ αργότερα συνέχισε τις σπουδές υποκριτικής στο Παρίσι. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο μέχρι το 1967, ώσπου, με την κήρυξη της χούντας έμεινε άνεργη και στράφηκε στο γράψιμο. Όλα τα βιβλία της έχουν κάνει αρκετές επανεκδόσεις και μερικά από αυτά έχουν βραβευτεί. Στο βιβλίο που προτείνω, θα διαβάσετε ιστορίες από τα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης : μας μιλάνε για την πεινασμένη Ζωή (την ηρωϊδα του «Όταν ο ήλιος…»), που έτρωγε το φαγητό του σκύλου, για τον Αθηνόδωρο, το κουνέλι της, που δεν τον άφηνε να πεινάσει, για τα παιδιά της Αθήνας που αγωνίστηκαν για τη Λευτεριά…
Να τη γράφει η ίδια η συγγραφέας για το βιβλίο :
“ Στην Κατοχή ζούσα το σήμερα, το αύριο έφτανε ως την Απελευθέρωση. Η ελευθερία ήταν η αρχή και το τέλος.
Τα χρόνια πέρασαν, κι όσο περνούσαν, ξετύλιγα μια κόκκινη κλωστή δεμένη… κι αράδιαζα στο λευκό χαρτί όσα έζησα τότε, για να μην τα ξεχάσω, να τα διαβάσουν τα παιδιά μου και οι φίλοι των παιδιών μου, να μάθουν για κείνα τα χρόνια, για το κρύο, την πείνα, το φόβο, το θάνατο, που κυκλοφορούσε μέσα στους δρόμους της Αθήνας, για την Αντίσταση ενός λαού που κέρδισε με τους αγώνες του τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά μας. Αληθινές ιστορίες… ».
Εμένα προσωπικά με συγκίνησε ιδιαίτερα η ιστορία του Αθηνόδωρου :
Στα χρόνια της Κατοχής, στα χρόνια της μεγάλης πείνας, η Αθηνά χάρισε στη Ζωή ένα κουνελάκι. Εκείνη το ονόμασε Αθηνόδωρο και το αγάπησε πάρα πολύ. Το τάϊζε λαχανίδες, το έπαιρνε στην αγκαλιά της, του μιλούσε τρυφερά κι εκείνος την κοιτούσε και τρεμόπαιζε η μυτούλα του. Όμως ο Αθηνόδωρος είχε δοντάκια και τα ακόνιζε, όταν έβρισκε κάτι του γούστου του. Τη μια μέρα ο πατέρας της Ζωής βρήκε τα κορδόνια των παπουτσιών του φαγωμένα, την άλλη ο Αθηνόδωρος μασούλισε την άκρια μιας κουβέρτας κι έγινε στο σπίτι μεγάλο κακό, ο πατέρας ήταν πυρ και μανία ………………………….
Loukia Sofou- Πρωτάκι
- Αριθμός μηνυμάτων : 7
Registration date : 08/01/2008
Απ: "ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ"
Αυτό το βιβλίο το έχω στο σπίτι μου!!!!!!
vince carter- Πρωτάκι
- Αριθμός μηνυμάτων : 9
Registration date : 28/11/2007
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
|
|