Τα παράθυρα της Πρώτης, παράθυρα στην ελπίδα

φ, όπως λέμε φάρμακα... Και Φ, όπως λέμε:



Και φ, όπως λέμε:



Μ' αυτά τα συνθήματα γέμισαν προχτές τα παράθυρα της Πρώτης. Προχτές που μαθαίναμε στην αλφαβήτα το Φ κεφαλαίο και το φ μικρό.

Και μαζί μάθαμε τι συμβαίνει εκεί κάτω στην Παλαιστίνη, στη μαρτυρική πόλη της Γάζας. Που Γάζα τη λένε μα δεν έχει ούτε γάζες για να φροντίσει τους χιλιάδες τραυματίες. Και που οι περισσότεροι είναι παιδιά.

Κι επειδή μάθηση δε σημαίνει παπαγαλία αλλά αλλαγή συμπεριφοράς, τα Πρωτάκια πήραν με μια φωνή την απόφαση να βοηθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις τα παιδάκια που υποφέρουν.

Έτσι στο κάλεσμα του σχολείου για συγκέντρωση φαρμάκων θέλησαν να δώσουν τη δική τους ξεχωριστή πινελιά. Πιάσαν χρώματα και αγάπη και φαντασία και στόλισαν το καθένα τη δική του κραυγή για βοήθεια:



Με τις ζωγραφιές στο χέρι έκαναν μια μικρή ειρηνική διαδήλωση στις τάξεις του σχολείου κι έπειτα τις βάλαμε στα παράθυρα της τάξης για να γίνουν παράθυρα ελπίδας και της πιο αγνής διαμαρτυρίας, των παιδιών που ζητάνε σεβασμό στο δικαίωμα της ζωής...

Τις επόμενες μέρες, χτες και σήμερα, κάναμε το σύνθημα πράξη. Άλλος κουβάλησε βαμπάκι, άλλος γάζες, άλλος σύριγγες, οξυζενέ, παυσίπονα, αντιπυρετικά, ακόμη και γάλα σκόνη:



Ξέρουμε όμως πως δε φτάνουν όσα μαζέψαμε, εμείς αλλά και το σχολείο μας ολόκληρο. Γι' αυτό σας παρακαλούμε να βοηθήσετε όλοι. Οι ανάγκες για υγειονομικό υλικό και φάρμακα είναι τεράστιες εκεί κάτω. Ας κάνουμε όλοι το καθήκον μας απέναντι στα άδικα θύματα αυτού του βάρβαρου πολέμου. Ενός πολέμου που άφησε πίσω του εκατοντάδες παιδιά και αμάχους νεκρούς αλλά και χιλιάδες ακόμη που χαροπαλεύουν. Τουλάχιστον ας κάνουμε κάτι για τους τραυματίες. Όπως θα θέλαμε να κάνουν και για μας οι συνάνθρωποί μας σε μια δύσκολη ώρα.