ΜΙΚΡΑ ΤΕΡΑΤΑΚΙΑ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό

2 απαντήσεις

Πήγαινε κάτω

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Empty Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Πεμ Μαρ 06, 2008 8:54 pm

Μπήκαμε πια για το καλά στο Μάρτη... Η μέρα που η τάξη μας θα παρουσιάσει τη γιορτή της 25ης Μαρτίου όλο και πλησιάζει. Το φόρουμ, συμμετέχοντας στην προετοιμασία, ανεβάζει σήμερα ένα μικρό αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό, καθώς ένα σημαντικό μέρος της γιορτής μας θα αφορά τον εθνικό μας ποιητή.

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Solomo11

Το αφιέρωμα της τάξης μας βασίζεται σε διασκευή έργων του Σολωμού με τίτλο η Γυναίκα της Ζάκυθος.

Περιλαμβάνει αποσπάσματα τόσο από το ομώνυμο έργο του εθνικού μας ποιητή όσο και στροφές από τον ύμνο στην Ελευθερία:


Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ
(διασκευή του έργου του Σολωμού για μαθητική παράσταση)

ΣΚΗΝΗ Α΄
Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό 93110
Σολωμός

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που με βια μετράει τη γη.


Α! το φως που σε στολίζει
σαν ηλίου φεγγοβολή
και μακρόθεν σπινθηρίζει
δεν είν’ όχι από τη γη.


Λάμψιν έχει όλη φλογώδη
χείλος, μέτωπο, οφθαλμός.
Φως το χέρι, φως το πόδι
κι όλα γύρω είναι φως.

ΝΤΕ ΡΟΣΣΙ Κάθε φορά που ακούω τα ποιήματά σου, Διονύσιε, η ψυχή μου μαγεύεται. Είσαι ο μεγαλύτερος ποιητής που έχει σήμερα η Ελλάδα.

ΣΟΛΩΜΟΣ Να ‘ξερες όμως, πόσο ντρέπομαι Γεώργιε, εγώ να σκαρώνω στίχους για την ελευθερία και τ’ αδέρφια μας εκεί κάτω να δίνουν την ίδια τους τη ζωή γι’ αυτήν …

ΝΤΕ ΡΟΣΣΙ Δεν πρέπει να ντρέπεσαι, έχεις τους λόγους σου που μένεις στη Ζάκυνθο.

ΣΟΛΩΜΟΣ Πως οι Εγγλέζοι τιμωρούν με θάνατο όσους πιάνουν να φεύγουν κρυφά; Πως δημεύουν τις περιουσίες τους;

ΝΤΕ ΡΟΣΣΙ Όχι αυτό, μα τι θα έκανες εσύ εκεί κάτω; Στρατιωτική πείρα μια φορά δεν έχεις.

ΣΟΛΩΜΟΣ Αυτό είναι αλήθεια, μα…

ΝΤΕ ΡΟΣΣΙ Ακόμη κι αν ήσουν ένας στρατιώτης γυμνασμένος, τι θα μπορούσες να προσφέρεις στην επανάσταση; Μέσα στις τόσες χιλιάδες ντουφέκια, θα πρόσθετες ακόμη ένα. Μα ένα ντουφέκι λιγότερο ή περισσότερο δεν κρίνει την τύχη μιας μάχης.

ΣΟΛΩΜΟΣ Αν όλοι έκαναν αυτό το συλλογισμό, η επαναστατημένη Ελλάδα δε θα είχε ούτε ένα ντουφέκι.

ΝΤΕ ΡΟΣΣΙ Ναι, αλλά ένας ποιητής άξιος, που μπορεί ν’ ανάψει τις καρδιές όλων των πολεμιστών, είναι σε θέση να κρίνει ολόκληρο τον αγώνα. Οι Σπαρτιάτες κινδύνευαν να νικηθούν, κι ήρθε ο Τυρταίος να φλογίσει τις καρδιές τους με τα ποιήματά του και να τους δώσει τη νίκη. Το ίδιο δεν έγινε τώρα και με το Ρήγα; Ξεχνάς τα ηφαίστεια του ενθουσιασμού που άναψε με το Θούριο του;

ΣΟΛΩΜΟΣ Ναι, αλλά και με τη θυσία του. Τι αξία έχουν τα λόγια όταν δε γίνονται πράξη; Οι κανονιές που ακούγονται νύχτα και μέρα από το Μεσολόγγι σηκώνουν τρικυμία στην ψυχή μου, τρικυμία που μεγαλώνει κάθε φορά που βλέπω μπρος μου τις δύστυχες τις Μεσολογγίτισσες. Άκου, άκου, αυτά που ‘γραψα για κείνες:

Και εσυνέβηκε αυτές τες ημέρες όπου οι Τούρκοι
επολιορκούσαν το Μισολόγγι και συχνά ολημερνίς και κάποτε
οληνυχτίς έτρεμε η Ζάκυνθο από το κανόνισμα το πολύ.


Β΄ ΣΚΗΝΗ

ΟΛΕΣ Και κάποιες γυναίκες Μισολογγίτισσες επερπατούσαν τριγύρω γυρεύοντας για τους άνδρες τους, για τα παιδιά τους, για τ’ αδέλφια τους που επολεμούσανε.

Α «Στην αρχή εντρεπότανε να ΄βγουνε και επροσμένανε το σκοτάδι για ν’ απλώσουν το χέρι, επειδή δεν ήτανε μαθημένες.»

Β «Και είχανε δούλους, και είχανε σε πολλαίς πεδιάδες γίδια, βόιδια και πρόβατα πολλά.»

Γ «Και ακολούθως εβιαζόντανε και εσυχνοτηράγανε από το παραθύρι τον ήλιο, πότε να βασιλέψει, για να ‘βγουνε.»

Δ «Αλλά όταν επερισσέψανε η χρείαις, εχάσανε την εντροπή, ετρέχανε ολημερνής.»

Ε «Και όταν εκουραζόντανε, εκαθόντανε στ’ ακρογιάλι, και συχνά εσηκώνανε το κεφάλι, κι ακούανε.

ΟΛΕΣ «Γιατί εφοβόντανε μη πέσει το Μεσολόγγι.»

Γ΄ ΣΚΗΝΗ

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Αχ, τζογούλα μου, κάθε μέρα όλο και πιο όμορφη γίνεσαι, ίδια εγώ στα νιάτα μου. Και πόσο σου πάει το καινούριο σου φουστάνι… Ο κύρης σου κι εγώ το καλύτερο παλικάρι θα βρούμε να σε παντρέψουμε. Να γίνεις κυρά κι αρχόντισσα, να σε ζηλεύουν ούλοι μες το Τζάντε.

ΚΟΡΗ Ε, τι ορίζετε κυράδες; Σταθείτε πιο πέρα μη μας λερώσετε! Κάνετε τόση φασαρία με τα σουρτοπάπουτσά σας, που λογιάζω πως ήρθατε να μας δώσετε προσταγές.

Α Αμ, έχεις δίκιο! Είσαι στην πατρίδα σου εσύ και στο σπίτι σου κι εμείς είμαστε ξένες, κι όλο σπρώξιμο θέλουμε.

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Gynaik10
Σκηνή από παλιότερη παράσταση του σχολείου μας


ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Είμαι στην πατρίδα μου και στο σπίτι μου; Και η αφεντιά σου δεν ήσουνε στη πατρίδα και στο σπίτι σου;

Β Δεν έχουν, αρχόντισσα, σπίτι οι σκλάβοι. Γυρίζουν στις ράχες και στα βουνά σαν τ’ αγρίμια.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Και τι σας έλειπε; Και τι κακό είδατε από τον Τούρκο; Δε σας άφηνε φαητά, δούλους, περβόλια, πλούτια;

Γ Είναι δηλητήριο το ψωμί του ραγιά, αρχόντισσα. Φαρμακώνει το στόμα και δεν πάει κάτω.

Δ Αχ, δεν ξέρεις, κυρά, και να μη σ’ αξιώσει ο Θεός ο μεγαλοδύναμος, να μάθεις τι πάει να πει να ‘σαι σκλάβος.

Ε Σε πνίγει ένας βραχνάς, ώσπου πια το παίρνεις απόφαση να πεθάνεις καλύτερα.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Ναίσκε! Για τούτο βγήκατε όξω να κάμετε παλικαριές. Πολεμούσατε κι οι γυναίκες; Όμορφο πράμα που ήθελε είστε με ντουφέκι και σπαθί…

ΚΟΡΗ Εμείς σας είπαμε να χτυπήσετε τον Τούρκο και θέλετε τώρα να πέσει το βάρος απάνω μας γιατί μας έπλασε ο Θεός με καλή καρδιά;

Α Μεγάλο βάρος σας δίνουμε, είν’ αλήθεια. Μα το Μεσολόγγι δεν παλεύει μόνο για τον εαυτό του. Όταν έρθει η λευτεριά θα είναι για όλους τους Έλληνες.

Β Εκεί κάτω οι άντρες, οι γιοι μας κι οι πατεράδες μας αγωνίζονται, πεθαίνουνε κάθε στιγμή από πείνα κι από βόλια.

Γ Ούτε ξέρουμε αν είναι γραφτό να τους ξαναδούμε.

Δ Από το Μεσολόγγι κρεμάστηκε τώρα όλο το γένος. Αν χαθεί το Μεσολόγγι, χάνεται το γένος. Αυτό μας έστειλαν να σας πούμε…

ΚΟΡΗ Ας χαθεί για να ησυχάσουμε πια κι εμείς.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Να πέσει πια αυτό το Μεσολόγγι και οι βασιλιάδες της Ιγγλετέρας να βάλουνε σε τάξη τη ζουρλή την Ελλάδα.

Ε Σωπάστε αδερφές μου, κι ας μη μιλάμε άλλο σε τούτες τις μεγαλοαρχόντισσες. Τι μπορούν αυτές να καταλάβουν από τον πόνο του σκλάβου; Τα πλούτια και η καλοπέραση δεν τις αφήνουν να δούνε πέρα από τη μύτη τους.

ΚΟΡΗ Μμμμ, να και η κυρά δασκάλα! Όλα τα χάσατε, αλλά από εκείνα που ακούω η γλώσσα σας έμεινε. Έτσι ξέρω εγώ να μιλώ, κι αν σας αρέσει, αλλιώς να τα μαζεύετε και να φεύγετε, να πάτε από κει που ήρθατε.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Μη μου συγχύζεσαι τζογούλα μου, δεν αξίζει τον κόπο για τούτες τις ζητιάνες να χαλάσουμε την ησυχία μας. Πάμε, πάμε να συνεχίσουμε τη βόλτα μας, μη μας δει και κανένα μάτι και μας παρεξηγήσουνε που μιλάμε με τούτες τις παρακατιανές.

Δ΄ ΣΚΗΝΗ


Α Μοναχή το δρόμο επήρα
εξανάρθα μοναχή
δεν είν’ εύκολες οι θύρες
εάν η χρεία τες κουρταλεί.

Β Άλλος μου έκλαψε εις στα στήθια
αλλ΄ ανάσαση καμιά.
Άλλος μου έταξε βοήθεια
και με γέλασε φρικτά.

Γ Άλλοι ωιμέ στη συμφορά μου
οπού εχαίροντο πολύ
«σύρε να βρεις τα παιδιά σου,
σύρε» ελέγαν οι σκληροί.

Δ Φεύγει οπίσω το ποδάρι
κι ολογλήγορο πατεί
ή την πέτρα ή το χορτάρι,
που τη δόξα σου ενθυμεί.

Ε Ταπεινότατη μας γέρνει
η τρισάθλια κεφαλή
σαν φτωχού που θυροδέρνει
κι είναι βάρος του η ζωή.

ΣΟΛΩΜΟΣ Ναι, αλλά τώρα αντιπαλεύει
κάθε τέκνο σας μ’ ορμή,
που ακατάπαυστα γυρεύει
ή τη νίκη ή τη θανή.

ΟΛΟΙ Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα αντρειωμένη
χαίρε! ω χαίρε, Ελευθεριά.

ΑΥΛΑΙΑ


__________________


ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΡΓΟΥ


1. Διονύσιος Σολωμός: Γιώργος Ν.
2. Ντε Ρόσσι (φίλος του Σολωμού): Χριστόφορος Κ.
3. Γυναίκα της Ζάκυθος: Στέλλα Γ.
4. Κόρη της Γυναίκας της Ζάκυθος: Εύα Μ.

5. Μεσολογγίτισσα Α
6. Μεσολογγίτισσα Β
7. Μεσολογγίτισσα Γ
8. Μεσολογγίτισσα Δ
9. Μεσολογγίτισσα Ε

Τις Μεσολογγίτισσες θα ενσαρκώσουν οι μαθήτριες: Ιωάννα Α., Μαρία Α., Χριστίνα Β., Δήμητρα Μ., Έφη Κ.
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ
Εκτάκι
Εκτάκι

Αριθμός μηνυμάτων : 922
Registration date : 21/11/2007

Αρέσει στον χρήστη Rainbow Girl

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Empty Απ: Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Πεμ Μαρ 06, 2008 9:15 pm

Στην Τερατοθήκη μας μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο τον Ύμνο στην Ελευθερία.

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό 97015_10



Παραθέτουμε εδώ μερικές από τις στροφές του:

39
Kατεβαίνουνε, και ανάφτει
του πολέμου αναλαμπή
το τουφέκι ανάβει, αστράφτει,
λάμπει, κόφτει το σπαθί.

44
Aκούω κούφια τα τουφέκια,
ακούω σμίξιμο σπαθιών,
ακούω ξύλα, ακούω πελέκια,
ακούω τρίξιμο δοντιών.
45
A! τι νύκτα ήταν εκείνη
που την τρέμει ο λογισμός;
Άλλος ύπνος δεν εγίνη
πάρεξ θάνατου πικρός.


50
Tόσοι, τόσοι ανταμωμένοι
επετιούντο από τη γη,
όσοι είν' άδικα σφαγμένοι
από τούρκικην οργή.
70
Παντού φόβος και τρομάρα
και φωνές και στεναγμοί
παντού κλάψα, παντού αντάρα,
και παντού ξεψυχισμοί.
71
Ήταν τόσοι! πλέον το βόλι
εις τ' αυτιά δεν τους λαλεί.
Όλοι χάμου εκείτοντ' όλοι
εις την τέταρτην αυγή.
72
Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη
και κυλάει στη λαγκαδιά,
και το αθώο χόρτο πίνει
αίμα αντίς για τη δροσιά.
73
Tης αυγής δροσάτο αέρι,
δεν φυσάς τώρα εσύ πλιο
στων ψευδόπιστων το αστέρι
φύσα, φύσα εις το Σταυρό.
74
Aπ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Eλλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Eλευθεριά!

77
τρέχουν άρματα χιλιάδες
σαν το κύμα εις το γιαλό
αλλ' οι ανδρείοι παλικαράδες
δεν ψηφούν τον αριθμό.

78
Ω τρακόσιοι! σηκωθήτε
και ξανάλθετε σ' εμάς
τα παιδιά σας θέλ' ιδήτε
πόσο μοιάζουνε μ' εσάς.


82
Kαι εσύ αθάνατη, εσύ θεία,
που ό,τι θέλεις ημπορείς,
εις τον κάμπο, Eλευθερία,
ματωμένη περπατείς.

83
Στη σκιά χεροπιασμένες,
στη σκιά βλέπω κι εγώ
κρινοδάκτυλες παρθένες,
οπού κάνουνε χορό

84
στο χορό γλυκογυρίζουν
ωραία μάτια ερωτικά,
και εις την αύρα κυματίζουν
μαύρα, ολόχρυσα μαλλιά.

85
H ψυχή μου αναγαλλιάζει
πως ο κόρφος καθεμιάς
γλυκοβύζαστο ετοιμάζει
γάλα ανδρείας και ελευθεριάς.

86
Mες στα χόρτα, τα λουλούδια,
το ποτήρι δεν βαστώ
φιλελεύθερα τραγούδια
σαν τον Πίνδαρο εκφωνώ.

87
Aπ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Eλλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Eλευθεριά!


88
Πήγες εις το Mεσολόγγι
την ημέρα του Xριστού,
μέρα που άνθισαν οι λόγγοι
για το τέκνο του Θεού.

94
A! το φως, που σε στολίζει
σαν ηλίου φεγγοβολή
και μακρόθεν σπινθηρίζει,
δεν είναι, όχι, από τη γη

95
λάμψιν έχει όλη φλογώδη
χείλος, μέτωπο, οφθαλμός
φως το χέρι, φως το πόδι,
κι όλα γύρω σου είναι φως.

141
"Παλικάρια μου! οι πολέμοι
για σας όλοι είναι χαρά,
και το γόνα σας δεν τρέμει
στους κινδύνους εμπροστά.

142
"Aπ' εσάς απομακραίνει
κάθε δύναμη εχθρική
αλλά ανίκητη μια μένει
που τες δάφνες σάς μαδεί

143
"μία, που όταν ωσάν λύκοι
ξαναρχόστενε ζεστοί,
κουρασμένοι από τη νίκη,
αχ! τον νουν σάς τυραννεί.

144
"H Διχόνια, που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει,
πάρ' το, λέγοντας, κι εσύ.

145
"Kειο το σκήπτρο που σας δείχνει,
έχει αλήθεια ωραία θωριά
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει
εισέ δάκρυα θλιβερά.

146
"Aπό στόμα οπού φθονάει,
παλικάρια, ας μην 'πωθή,
πως το χέρι σας κτυπάει
του αδελφού την κεφαλή.


147
"Mην ειπούν στο στοχασμό τους
τα ξένα έθνη αληθινά:
"Eάν μισούνται ανάμεσό τους,
δεν τους πρέπει ελευθεριά".

Ακούστε ηχογραφημένα αποσπάσματα από τον Ύμνο στην Ελευθερία εδώ.
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ
Εκτάκι
Εκτάκι

Αριθμός μηνυμάτων : 922
Registration date : 21/11/2007

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Empty Απ: Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Πεμ Μαρ 06, 2008 9:47 pm

Ένα από τα τραγούδια που θα συνοδεύσουν τη γιορτή μας θα είναι ένα από τα σχεδιάσματα των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Σολωμού. Την προετοιμασία των τραγουδιών έχει αναλάβει ο μουσικός του σχολείου μας, ο κ. Νίκος Ν.

Παραθέτουμε ολόκληρο το Α΄ σχεδίασμα:

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Eptanf11

1.
Tότες εταραχτήκανε τα σωθικά μου και έλεγα πως ήρθε ώρα να ξεψυχήσω· κι’ ευρέθηκα σε σκοτεινό τόπο και βροντερό, που εσκιρτούσε σαν κλωνί στάρι στο μύλο που αλέθει ογλήγορα, ωσάν το χόχλο στο νερό που αναβράζει· ετότες εκατάλαβα πως εκείνο ήτανε το Mεσολόγγι· αλλά δεν έβλεπα μήτε το κάστρο, μήτε το στρατόπεδο, μήτε τη λίμνη, μήτε τη θάλασσα, μήτε τη γη που επάτουνα, μήτε τον ουρανό· εκατασκέπαζε όλα τα πάντα μαυρίλα και πίσσα, γιομάτη λάμψη, βροντή και αστροπελέκι· και ύψωσα τα χέρια μου και τα μάτια μου να κάμω δέηση, και ιδού μες στην καπνίλα μία μεγάλη γυναίκα με φόρεμα μαύρο σαν του λαγού το αίμα, οπού η σπίθα έγγιζε κι’ εσβενότουνε· και με φωνή που μου εφαίνονταν πως νικάει την ταραχή του πολέμου άρχισε:

«Tο χάραμα επήρα
Tου Ήλιου το δρόμο,
Kρεμώντας τη λύρα
Tη δίκαιη στον ώμο,―
Kι’ απ’ όπου χαράζει
Ώς όπου βυθά,

Tα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι.»



2.
Παράμερα στέκει
O άντρας και κλαίει·
Aργά το τουφέκι
Σηκώνει και λέει:
«Σε τούτο το χέρι
Tι κάνεις εσύ;
O εχθρός μου το ξέρει
Πως μου είσαι βαρύ.»

Tης μάνας ω λαύρα!
Tα τέκνα τριγύρου
Φθαρμένα και μαύρα
Σαν ίσκιους ονείρου·
Λαλεί το πουλάκι
Στου πόνου τη γη
Kαι βρίσκει σπυράκι
Kαι μάνα φθονεί.


3.
Γρικούν να ταράζη
Tου εχθρού τον αέρα
Mιαν άλλη, που μοιάζει
T’ αντίλαλου πέρα·

Kαι ξάφνου πετιέται
Mε τρόμου λαλιά·
Πολληώρα γρικιέται,
Kι’ ο κόσμος βροντά.


4.
Aμέριμνον όντας
T’ Aράπη το στόμα
Σφυρίζει, περνώντας
Στου Mάρκου το χώμα·

Διαβαίνει, κι’ αγάλι
Ξαπλώνετ’ εκεί
Που εβγήκ’ η μεγάλη
Tου Mπάιρον ψυχή.


5.
Προβαίνει και κράζει
Tα έθνη σκιασμένα.


6.
Kαι ω πείνα και φρίκη!
Δε σκούζει σκυλί!


7.
Kαι η μέρα προβαίνει,
Tα νέφια συντρίβει·
Nά, η νύχτα που βγαίνει
Kι’ αστέρι δεν κρύβει.

(από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1961)
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ
Εκτάκι
Εκτάκι

Αριθμός μηνυμάτων : 922
Registration date : 21/11/2007

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Empty Απ: Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Πεμ Μαρ 06, 2008 10:11 pm

Το μνημείο του Σολωμού στη

Ζάκυνθο


Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Mo1110

Αποσπάσματα από το Β΄σχεδίασμα
των Ελεύθερων Πολιορκημένων

Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπὴ στὸν κάμπο βασιλεύει·
Λαλεῖ πουλί, παίρνει σπειρί, κ᾿ ἡ μάνα τὸ ζηλεύει.
Τὰ μάτια ἡ πείνα ἐμαύρισε· στὰ μάτια ἡ μάνα μνέει·
Στέκει ὁ Σουλιώτης ὁ καλὸς παράμερα, καὶ κλαίει:
«Ἔρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ᾿ ἔχω ῾γὼ στὸ χέρι;
Ὁποῦ σὺ μοὔγινες βαρὺ κι ὁ Ἀγαρηνὸς τὸ ξέρει.»


Ὁ Ἀπρίλης μὲ τὸν Ἔρωτα χορεύουν καὶ γελοῦνε,
κι ὅσ᾿ ἄνθια βγαίνουν καὶ καρποὶ τόσ᾿ ἅρματα σὲ κλειοῦνε.
Λευκὸ βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει
Καὶ μὲς τὴ θάλασσα βαθειὰ ξαναπετειέται πάλι,
Κι᾿ ὁλόλευκο ἐσύσμιξε μὲ τ᾿ οὐρανοῦ τὰ κάλλη.
Καὶ μὲς τῆς λίμνης τὰ νερά, ὅπ᾿ ἔφθασε μ᾿ ἀσπούδα
Ἔπαιξε μὲ τὸν ἴσκιο τῆς γαλάζια πεταλούδα,
Ποὺ εὐωδίασε τὸν ὕπνο της μέσα στὸν ἄγριο κρίνο·
Τὸ σκουληκάκι βρίσκεται σ᾿ ὥρα γλυκειὰ κ᾿ ἐκεῖνο.
Μάγεμα ἡ φύσις κι᾿ ὄνειρο στὴν ὀμορφιὰ καὶ χάρη,
Ἡ μαύρη πέτρα ὁλόχρυση καὶ τὸ ξερὸ χορτάρι·
Μὲ χίλιες βρύσες χύνεται, μὲ χίλιες γλῶσσες κρένει:
Ὅποιος πεθάνῃ σήμερα χίλιες φορὲς πεθαίνει.
Τρέμ᾿ ἡ ψυχὴ καὶ ξαστοχᾶ γλυκὰ τὸν ἑαυτό της.


Αποσπάσματα από το Γ΄ σχεδίασμα
των Ελεύθερων Πολιορκημένων

Μητέρα, μεγαλόψυχη στὸν πόνο καὶ στὴ δόξα,
κι ἂν στὸ κρυφὸ μυστήριο ζοῦν πάντα τὰ παιδιά σου
μὲ λογισμὸ καὶ μ᾿ ὄνειρο, τί χάρ᾿ ἔχουν τὰ μάτια,
τὰ μάτια τοῦτα, νὰ σ᾿ ἰδοῦν μὲς στὸ πανέρμο δάσος,
ποὺ ξάφνου σοῦ τριγύρισε τ᾿ ἀθάνατα ποδάρια
(κοίτα) μὲ φύλλα τῆς Λαμπρῆς, μὲ φύλλα τοῦ Βαϊῶνε!
Τὸ θεϊκό σου πάτημα δὲν ἄκουσα, δὲν εἶδα·
ἀτάραχη σὰν οὐρανὸς μ᾿ ὅλα τὰ κάλλη πὤχει,
ποὺ μέρη τόσα φαίνονται καὶ μέρη ῾ναι κρυμμένα!
Ἀλλά, Θεά, δὲν ἠμπορῶ ν᾿ ἀκούσω τὴ φωνή σου,
κι εὐθὺς ἐγὼ τ᾿ ἑλληνικοῦ κόσμου νὰ τὴ χαρίσω;
Δόξα ῾χ᾿ ἡ μαύρη πέτρα του καὶ τὸ ξερὸ χορτάρι.


Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ


Ἒστησ᾿ ὁ Ἔρωτας χορὸ μὲ τὸν ξανθὸν Ἀπρίλη,
Κι᾿ ἡ φύσις ηὗρε τὴν καλὴ καὶ τὴ γλυκιά της ὥρα,
Καὶ μὲς στὴ σκιὰ ποὺ φούντωσε καὶ κλεῖ δροσιὲς καὶ μόσχους
Ἀνάκουστος κιλαϊδισμὸς καὶ λιποθυμισμένος.

Νερὰ καθάρια καὶ γλυκά, νερὰ χαριτωμένα,
Χύνονται μὲς στὴν ἄβυσσο τὴ μοσχοβολισμένη,
Καὶ παίρνουνε τὸ μόσχο της, κι᾿ ἀφήνουν τὴ δροσιά τους,
Κι᾿ οὖλα στὸν ἥλιο δείχνοντας τὰ πλούτια της πηγῆς τους,
Τρέχουν ἐδῶ, τρέχουν ἐκεῖ, καὶ κάνουν σὰν ἀηδόνια.
Ἔξ᾿ ἀναβρύζει κι᾿ ἡ ζωή, σ᾿ γῆ, σ᾿ οὐρανό, σὲ κύμα.

Ἀλλὰ στῆς λίμνης τὸ νερό, π᾿ ἀκίνητό ῾ναι κι ἄσπρο,
Ἀκίνητ᾿ ὅπου κι᾿ ἂν ἰδῆς, καὶ κάτασπρ᾿ ὡς τὸν πάτο,
Μὲ μικρὸν ἴσκιον ἄγνωρον ἔπαιξ᾿ ἡ πεταλούδα,
Ποῦ ῾χ᾿ εὐωδίσει τς ὕπνους της μέσα στὸν ἄγριο κρίνο.
Ἀλαφροΐσκιωτε καλέ, γιὰ πὲς ἀπόψε τί ῾δες·

Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!

Χωρὶς ποσῶς γῆς, οὐρανὸς καὶ θάλασσα νὰ πνένε,
Οὐδ᾿ ὅσο κάν᾿ ἡ μέλισσα κοντὰ στὸ λουλουδάκι,
Γύρου σὲ κάτι ἀτάραχο π᾿ ἀσπρίζει μὲς στὴ λίμνη,
Μονάχο ἀνακατώθηκε τὸ στρογγυλὸ φεγγάρι,
Κι᾿ ὄμορφη βγαίνει κορασιὰ ντυμένη μὲ τὸ φῶς του.

_______

Καὶ βλέπω πέρα τὰ παιδιὰ καὶ τὲς ἀντρογυναῖκες
γύρου στὴ φλόγα π᾿ ἄναψαν, καὶ θλιβερὰ τὴ θρέψαν
μ᾿ ἀγαπημένα πράματα καὶ μὲ σεμνὰ κρεβάτια,
ἀκίνητες, ἀστέναχτες, δίχως νὰ ρίξουν δάκρυ·
καὶ γγιζ᾿ ἡ σπίθα τὰ μαλλιὰ καὶ τὰ λιωμένα ροῦχα.
Γλήγορα, στάχτη, νὰ φανεῖς, οἱ φοῦχτες νὰ γιομίσουν.


Εἶν᾿ ἕτοιμα στὴν ἄσπονδη πλημύρα τῶν ἁρμάτων
δρόμο νὰ σχίσουν τὰ σπαθιά, κι ἐλεύθεροι νὰ μείνουν
ἐκεῖθε μὲ τοὺς ἀδελφούς, ἐδῶθε μὲ τὸ χάρο.
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ
Εκτάκι
Εκτάκι

Αριθμός μηνυμάτων : 922
Registration date : 21/11/2007

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Empty Απ: Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Παρ Μαρ 07, 2008 9:56 pm

Σκηνές από τη ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ

Από παλιά παράσταση του σχολείου μας...

Τάξη Στ΄. Μάρτιος 2004 (Σινώπης)


Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό 93192710


... λάμψην έχει όλη φλογώδη...

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό 92793210

Και κάτι γυναίκες Μεσολογγίτισσες...


Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό 927_9212

"Αχ, τζογούλα μου, ίδια εγώ στα νιάτα μου..."


Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό 93491310

Είναι φαρμάκι το ψωμί του ραγιά...

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό 91793210

Εμείς σας είπαμε να χτυπήσετε τον Τούρκο;

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό 92891310

Μοναχή το δρόμο επήρα... εξανάρθα μοναχή...
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ
Εκτάκι
Εκτάκι

Αριθμός μηνυμάτων : 922
Registration date : 21/11/2007

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Empty Απ: Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό

Δημοσίευση από Admin Δευ Ιουν 16, 2008 6:40 pm

Η πρόβα της τάξης μας:





Η λήψη του βίντεο έγινε από το μαθητή Β. Π. ή Vitapi95 όπως είναι γραμμένος στο φόρουμ.



Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την προσφορά του.



Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin στις Δευ Μαρ 07, 2011 6:38 pm, 1 φορά
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 1272
Registration date : 31/10/2007

https://mikrateratakia.forumotion.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Empty Απ: Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό

Δημοσίευση από Admin Δευ Ιουν 16, 2008 6:54 pm

Σκηνές από τη γιορτή:

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Hpim0810
Και κάποιες γυναίκες Μεσολογγίτισσες...

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Hpim0811
Περιμέναν το σκοτάδι να βγούνε...


Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Hpim0812
Κάθονταν στο ακρογιάλι και ακούανε...

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Hpim0813
Και τι σας έλειπε; Και τι κακό είδατε από τον Τούρκο;

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Hpim0814

Αφιέρωμα στο Διονύσιο Σολωμό Hpim0819

Είναι δηλητήριο το ψωμί του ραγιά, αρχόντισσα!
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 1272
Registration date : 31/10/2007

https://mikrateratakia.forumotion.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης