ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ HELMEPA

Κυρίες και κύριοι,

Νιώθω βαθύτατα συγκινημένη που παρευρίσκομαι στη σημερινή εκδήλωση της Helmepa Junior. Όχι μόνο ως εκπαιδευτικός που από το 1997 μετέχω στα περιβαλλοντικά της προγράμματα αλλά και ως πρώην αξιωματικός εμπορικού ναυτικού.

Όταν στα 1982 άφηνα την καριέρα    μου στις γέφυρες των δεξαμενόπλοιων  για να σπουδάσω δασκάλα, νόμιζα πως ο τομέας θάλασσα και ναυτιλία έκλεινε οριστικά για μένα. Τι σχέση θα μπορούσαν να έχουν τα καράβια με τα δημοτικά σχολεία;  Τόσα χρόνια  σπουδές στη σχολή πλοιάρχων κι άλλα τόσα ταξιδεύοντας,  πήγαιναν χαμένα.  Για τούτο όταν ήρθε ο πρώτος μου διορισμός σε σχολείο, μια κρύα μέρα του Φλεβάρη, πήγα στα βράχια της Φρεαττύδας κι αγναντεύοντας το φουρτουνιασμένο πέλαγος έκλαιγα πικρά και φώναζα στον άνεμο  το «Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής» του Νίκου Καββαδία. Παραφράζοντας για την περίσταση  την τελευταία στροφή του ποιητή:

«Κι εγώ σε κάποια αίθουσα, πένθιμη, σχολική,

Θα λέω δασκαλίστικα: Ανοίξτε τα βιβλία!»

Ποιος να μου το έλεγε ότι 33 χρόνια αργότερα θα γύρναγα στο ίδιο ακριβώς σημείο, στην παραλία της Φρεαττύδας; Όχι από επιλογή. Αλλά με πρόσκληση της Helmepa Junior! 11 Μαΐου 2018. Για να καθαρίσουμε  με τους μαθητές μου ακριβώς αυτή την παραλία!  

Κι ας μην είμαστε σχολείο του Πειραιά αλλά της Νέας Σμύρνης. Μοίρα να το πω; Πεπρωμένο; Κάρμα; Διαλέγω να το αποδώσω στην Helmepa. Και στους ανθρώπους που την ίδρυσαν. Κυρίως στον αξέχαστο καπτα - Βασίλη Κωνσταντακόπουλο, που έβαλε όλη του την ψυχούλα για την ίδρυση της Παιδικής Helmepa.

Η ιδέα τους για δημιουργία περιβαλλοντικής οργάνωσης από εκείνους που ζουν και εργάζονται στη θάλασσα ήταν έτσι κι αλλιώς πρωτοποριακή για την εποχή της. Μα το υπέροχο ήταν που ζήτησαν από τα παιδιά της Ελλάδας να τους βοηθήσουν! Ενώνοντας τη ναυτιλία με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση! Κάνοντας αυτό που η κυβέρνηση μιας χώρας με τη δική μας ναυτική παράδοση θα έπρεπε να είχε κάνει. Μια χώρα αγκαλιασμένη από θάλασσα.  Και πανίσχυρη εμπορική ναυτιλία.

Η ίδρυση της Παιδικής Helmepa συμπλήρωσε αυτό το κενό. Δημιουργώντας ένα φυτώριο στα σχολεία μας όχι μόνο για αυριανούς πολίτες που νοιάζονται για το θαλάσσιο περιβάλλον και την οικολογία αλλά και νέων ανθρώπων που ακολουθούν καριέρα στη ναυτιλία ή και γενικότερα σε θαλασσινά επαγγέλματα ακόμη και αθλήματα. Όπως η Στέλλα που είναι σήμερα στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας στο Λονδίνο, ο Γιώργος μηχανικός Ε.Ν., ο Κώστας υπαξιωματικός του Π.Ν., ο Γιάννης που σπουδάζει πλοίαρχος στην Κεφαλλονιά, η Ιωάννα που κέρδισε κάποτε το Α΄ βραβείο στο διαγωνισμό ζωγραφικής της Helmepa και σήμερα εργάζεται ως μηχανολόγος στο ΠΝ των ΗΠΑ, η Νεφέλη, μαθήτρια λυκείου στην Ηγουμενίτσα,  που ασχολείται με την κωπηλασία και ο μικρός Πάρης, μαθητής δημοτικού, που κάνει ιστιοπλοΐα.

Πέρα όμως από την αυριανή σταδιοδρομία των παιδιών – εθελοντών της Helmepa Junior, υπάρχουν και πιο χειροπιαστά αποτελέσματα και μάλιστα σε έναν κρίσιμο αλλά παραμελημένο τομέα. Στη διαπαιδαγώγηση.  Στην καλλιέργεια αξιών, ιδανικών και στάσεων ζωής. Η εθελοντική μορφή της δράσης αφήνει βαθιές παρακαταθήκες σε κάθε παιδί για ανάπτυξη ανάλογων δράσεων και στην ενήλικη ζωή του ενώ το ομαδοσυνεργατικό μοντέλο οργάνωσης των ομάδων  διδάσκει βιωματικά εκείνες τις αρετές που περισσότερο από όλες τις άλλες χρειαζόμαστε εμείς οι Έλληνες: Την ομόνοια και την αλληλοβοήθεια!

Για όλα αυτά θα όφειλα ένα τεράστιο ευχαριστώ στους ανθρώπους της Helmepa. Θα είχα όμως παραλείψει κάτι σημαντικό. Την επίδραση που έχει το πρόγραμμα στα παιδάκια με τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Αυτά τα παιδιά που δεν τα καταφέρνουν με τα μαθήματα και αισθάνονται μονίμως να υστερούν. Τέτοια παιδιά δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ικανοποίηση εισπράττουν όταν επί ίσοις όροις αναλαμβάνουν να προστατεύσουν τη θάλασσα και τις ακτές.  Και χάρη στην Helmepa να νιώσουν και τη χαρά της βράβευσης.

Όπως ο Β.Π., που βρέθηκε στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής εκπροσωπώντας όλους τους μικρούς εθελοντές στον εορτασμό για τα 25χρονα της οργάνωσης. Ή η Α.Λ. που είδε το έργο ζωγραφικής που κι εκείνη έβαλε την πινελιά της, να βραβεύεται και να γίνεται αφίσα, ένα κοριτσάκι με  αλαλία που δεν ακούσαμε ποτέ τη φωνούλα της στα 6 χρόνια του δημοτικού. Η Helmepa της έδωσε τη δυνατότητα να στείλει σε χιλιάδες ανθρώπους ένα σπουδαίο μήνυμα: ΑΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ, ΤΗ ΖΩΗ ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΙΖΕΙΣ!

2006, Α΄ βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ζωγραφικής της Helmepa Junior
Δ΄ τάξη του 2ου ΔΣ Νέας Σμύρνης

Ή και ο Ι.Γ., που είδε την πετρούλα με την ΚΑΛΗΜΕΡΑ που ζωγράφισε, να στολίζει το φετινό ημερολόγιο της Helmepa. Πρόκειται για μαθητή που κουβαλάει το τραύμα της αναγκαστικής αλλαγής σχολείου. Κι αν δυσκολεύεται να γίνει αποδεκτός στα σχολεία μας, είδε την Helmepa να του ανοίγει την αγκαλιά της και ένιωσε επιτέλους ίσος με όλα τα άλλα παιδιά. Θα έπρεπε να τον βλέπατε τον περασμένο Μάιο στη Φρεαττύδα. Να καθαρίζει την παραλία. Θα αναρωτιόσασταν αν αυτό το παιδί ανήκει στα άτομα με αναπηρία.  

Αναρωτιέμαι κι εγώ αν ένα μόνο ευχαριστώ, όσο τεράστιο κι αν είναι, αρκεί για όσα μου έχει προσφέρει η Helmepa, σε μένα προσωπικά, στους μαθητές μου, στους γονείς τους. Και λέω πως θεωρώ τη συνεργασία μου μαζί της το ωραιότερο πράγμα που μου έχει συμβεί στα 30 και πλέον χρόνια που εργάζομαι στα σχολεία.  Εύχομαι να συνεχίσει την προσφορά της  στα Ελληνόπουλα αλλά και στο Yπουργείο Παιδείας εύχομαι να αναγνωρίσει με λόγια και έργα τον αναντικατάστατο ρόλο της Helmepa!