Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ

Τα πρόσωπα της παράστασης 

1. Διονύσιος Σολωμός : Ο Θάνος (προσοχή, έχει και μια στροφή στο τέλος του έργου)

2. Ντε Ρόσσι (Ιταλός πρόσφυγας που ζούσε στη Ζάκυνθο, δάσκαλος του Σολωμού) : Το ρόλο έχει ο Σίλβιο

3. Αντώνιος Μάτεσις : (Ζακυνθινός λογοτέχνης, μαθητής κι αυτός του Ντε Ρόσσι και μέλος της Φιλικής Εταιρείας) : Το ρόλο έχει ο Νίκος. 

4. Γυναίκα της Ζάκυθος (Αρχόντισσα της Ζακύνθου) : Η Μαριτίνα

5. Κόρη της Γυναίκας της Ζάκυθος : Η Μαριαλένα

6. Μεσολογγίτισσες: Νικολέτα, Εβελίνα, Ευγενία, Αριάδνη, Χριστίνα, Άνι, Κωνσταντίνα,  Λυδία (Η καθεμία βλέπει το όνομά της δίπλα στα λόγια που θα πει.)

ΣΚΗΝΗ Α΄

ΝΤΕ ΡΟΣΣΙ (Σίλβιο) Κάθε φορά που ακούω τα ποιήματά σου, Διονύσιε, η ψυχή μου μαγεύεται. Είσαι ο μεγαλύτερος ποιητής που έχει σήμερα η Ελλάδα.

ΣΟΛΩΜΟΣ  Να ‘ξερες όμως, πόσο ντρέπομαι Γεώργιε, εγώ να σκαρώνω στίχους για την ελευθερία και τ’ αδέρφια μας εκεί κάτω να δίνουν την ίδια τους τη ζωή γι’ αυτήν …

ΝΤΕ ΡΟΣΣΙ  Δεν πρέπει να ντρέπεσαι, έχεις τους λόγους σου που μένεις στη Ζάκυνθο.

ΣΟΛΩΜΟΣ Πως οι Εγγλέζοι τιμωρούν με θάνατο όσους πιάνουν να φεύγουν κρυφά; Πως δημεύουν τις περιουσίες τους;

ΝΤΕ ΡΟΣΣΙ  Όχι αυτό, μα τι θα έκανες εσύ εκεί κάτω; Στρατιωτική πείρα μια φορά δεν έχεις.

ΣΟΛΩΜΟΣ Αυτό είναι αλήθεια, μα…

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΤΕΣΙΣ (Νίκος) Ακόμη κι αν ήσουν ένας στρατιώτης γυμνασμένος, τι θα μπορούσες να προσφέρεις στην επανάσταση; Μέσα στις τόσες χιλιάδες ντουφέκια, θα πρόσθετες ακόμη ένα. Μα ένα ντουφέκι λιγότερο ή περισσότερο δεν κρίνει την τύχη μιας μάχης. 

ΣΟΛΩΜΟΣ Αν όλοι έκαναν αυτό το συλλογισμό, η επαναστατημένη Ελλάδα δε θα είχε ούτε ένα ντουφέκι.

ΝΤΕ ΡΟΣΣΙ Ναι, αλλά ένας ποιητής άξιος, που μπορεί ν’ ανάψει τις καρδιές όλων των πολεμιστών, είναι σε θέση να κρίνει ολόκληρο τον αγώνα. Οι Σπαρτιάτες κινδύνευαν να νικηθούν, κι ήρθε ο Τυρταίος να φλογίσει τις καρδιές τους με τα ποιήματά του και να τους δώσει τη νίκη.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΤΕΣΙΣ:  Το ίδιο δεν έγινε τώρα και με το Ρήγα; Ξεχνάς τα ηφαίστεια του ενθουσιασμού που άναψε με το Θούριο του;

ΣΟΛΩΜΟΣ Ναι, αλλά και με τη θυσία του. Τι αξία έχουν τα λόγια όταν δε γίνονται πράξη; Οι κανονιές που ακούγονται νύχτα και μέρα από το Μεσολόγγι σηκώνουν τρικυμία στην ψυχή μου, τρικυμία που μεγαλώνει κάθε φορά που βλέπω μπρος μου τις δύστυχες τις Μεσολογγίτισσες. Για ακούστε  αυτά που ‘γραψα για κείνες:




Β΄ ΣΚΗΝΗ

ΑΡΙΑΔΝΗ:  Και κάποιες γυναίκες Μισολογγίτισσες επερπατούσαν τριγύρω γυρεύοντας για τους άνδρες τους.

ΝΙΚΟΛΕΤΑ: Για τα παιδιά τους, για τ’ αδέλφια τους που επολεμούσανε.

ΕΒΕΛΙΝΑ: «Στην αρχή εντρεπότανε να ΄βγουνε και επροσμένανε το σκοτάδι για ν’ απλώσουν το χέρι, επειδή δεν ήτανε μαθημένες.»

ΕΥΓΕΝΙΑ: «Και είχανε δούλους, και είχανε σε πολλαίς πεδιάδες γίδια, βόιδια και πρόβατα πολλά.»

ΧΡΙΣΤΙΝΑ:  «Και ακολούθως εβιαζόντανε και εσυχνοτηράγανε από το παραθύρι τον ήλιο, πότε να βασιλέψει, για να ‘βγουνε.»

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ: «Αλλά όταν επερισσέψανε η χρείαις, εχάσανε την εντροπή, ετρέχανε ολημερνής.»

ΛΥΔΙΑ:  «Και όταν εκουραζόντανε, εκαθόντανε στ’ ακρογιάλι, και συχνά εσηκώνανε το κεφάλι, κι ακούανε.

ΑΝΙ:  «Γιατί εφοβόντανε μη πέσει το Μεσολόγγι.»



Γ΄ ΣΚΗΝΗ

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ (Μαριτίνα) : Αχ, τζογούλα μου, κάθε μέρα όλο και πιο όμορφη γίνεσαι, ίδια εγώ στα νιάτα μου. Και πόσο σου πάει το καινούριο σου φουστάνι… Ο κύρης σου κι εγώ το καλύτερο παλικάρι θα βρούμε να σε παντρέψουμε. Να γίνεις κυρά κι αρχόντισσα, να σε ζηλεύουν ούλοι μες το Τζάντε.

ΚΟΡΗ (Μαριαλένα) : Ε, τι ορίζετε κυράδες; Σταθείτε πιο πέρα μη μας λερώσετε! Κάνετε τόση φασαρία με τα σουρτοπάπουτσά σας, που λογιάζω πως ήρθατε να μας δώσετε προσταγές.

ΑΡΙΑΔΝΗ:  Αμ, έχεις δίκιο! Είσαι στην πατρίδα σου εσύ και στο σπίτι σου κι εμείς είμαστε ξένες, κι όλο σπρώξιμο θέλουμε.



ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Είμαι στην πατρίδα μου και στο σπίτι μου; Και η αφεντιά σου δεν ήσουνε στη πατρίδα και στο σπίτι σου;

ΕΒΕΛΙΝΑ:  Δεν έχουν, αρχόντισσα, σπίτι οι σκλάβοι. Γυρίζουν στις ράχες και στα βουνά σαν τ’ αγρίμια.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Και τι σας έλειπε; Και τι κακό είδατε από τον Τούρκο; Δε σας άφηνε φαητά, δούλους, περβόλια, πλούτια;

ΕΥΓΕΝΙΑ:  Είναι δηλητήριο το ψωμί του ραγιά, αρχόντισσα. Φαρμακώνει το στόμα και δεν πάει κάτω.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ:  Αχ, δεν ξέρεις, κυρά, και να μη σ’ αξιώσει ο Θεός ο μεγαλοδύναμος, να μάθεις τι πάει να πει να ‘σαι σκλάβος.

ΛΥΔΙΑ:  Σε πνίγει ένας βραχνάς, ώσπου πια το παίρνεις απόφαση να πεθάνεις καλύτερα.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ (Μαριτίνα) :  Ναίσκε! Για τούτο βγήκατε όξω να κάμετε παλικαριές. Πολεμούσατε κι οι γυναίκες; Όμορφο πράμα που ήθελε είστε με ντουφέκι και σπαθί…

ΚΟΡΗ (Μαριαλένα) : Εμείς σας είπαμε να χτυπήσετε τον Τούρκο και θέλετε τώρα να πέσει το βάρος απάνω μας γιατί μας έπλασε ο Θεός με καλή καρδιά;

ΝΙΚΟΛΕΤΑ: Μεγάλο βάρος σας δίνουμε, είν’ αλήθεια. Μα το Μεσολόγγι δεν παλεύει μόνο για τον εαυτό του. Όταν έρθει η λευτεριά θα είναι για όλους τους Έλληνες.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ:  Εκεί κάτω οι άντρες, οι γιοι μας κι οι πατεράδες μας αγωνίζονται, πεθαίνουνε κάθε στιγμή από πείνα κι από βόλια.

ΑΝΙ: Ούτε ξέρουμε αν είναι γραφτό να τους ξαναδούμε.

ΑΡΙΑΔΝΗ:  Από το Μεσολόγγι κρεμάστηκε τώρα όλο το γένος. Αν χαθεί το Μεσολόγγι, χάνεται το γένος. Αυτό μας έστειλαν να σας πούμε…

ΚΟΡΗ (Μαριαλένα) : Ας χαθεί για να ησυχάσουμε πια κι εμείς.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ (Μαριτίνα) : Να πέσει πια αυτό το Μεσολόγγι και οι βασιλιάδες της Ιγγλετέρας να βάλουνε σε τάξη τη ζουρλή την Ελλάδα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ:  Σωπάστε αδερφές μου, κι ας μη μιλάμε άλλο σε τούτες τις μεγαλοαρχόντισσες. Τι μπορούν αυτές να καταλάβουν από τον πόνο του σκλάβου; Τα πλούτια και η καλοπέραση δεν τις αφήνουν να δούνε πέρα από τη μύτη τους.

ΚΟΡΗ(Μαριαλένα) Μμμμ, να και η κυρά δασκάλα! Όλα τα χάσατε, αλλά από εκείνα που ακούω η γλώσσα σας έμεινε. Έτσι ξέρω εγώ να μιλώ, κι αν σας αρέσει, αλλιώς να τα μαζεύετε και να φεύγετε, να πάτε από κει που ήρθατε.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ (Μαριτίνα) :  Μη μου συγχύζεσαι τζογούλα μου, δεν αξίζει τον κόπο για τούτες τις ζητιάνες να χαλάσουμε την ησυχία μας. Πάμε, πάμε να συνεχίσουμε τη βόλτα μας, μη μας δει και κανένα μάτι και μας παρεξηγήσουνε που μιλάμε με τούτες τις παρακατιανές.





Δ΄ ΣΚΗΝΗ

επίκαιρο 2022

με αλλαγή στα ονόματα των παιδιών που θα αναλάβουν τους ρόλους