ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ

ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ

 

Τώρα που ο νους πάει στου ξεσηκωμού

τα επίσημα και τα’ άγια χρόνια εκείνα,

σε ξαναφέρνω μπρος μου πρώτη εσένανε,

ατρόμητη, ατσαλένια Μπουμπουλίνα.

 

Ω! των καπεταναίων, καπετάνισσα!

που κυβερνάς του τιμονιού το δοιάκι,

στο πρόσταγμά σου ο άνδρας υποτάζεται

και φαίνεται σαν άπραγο παιδάκι.

 

Σου καμαρώνω το κορμί το μπρούντζινο,

τα χέρια τα τραχιά και τα μαλλιά σου,

που αναλυτά σαν φίδια αναταράζονται

Και μοναχά αποφεύγω τη ματιά σου.

 

Κι εγώ, γυναίκα σημερινή, λαχτάρησα

στα θεία ετούτα λόγια της καρδιάς σου,

κι ήρθα με την ψυχή μου και γονάτισα

κάτω απ’ το φως το πράο της ματιάς σου.

 
            Μυρτιώτισσα (Θεώνη Δρακοπούλου)