ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ

«Αλλιώτικος φαντάζεις τώρα, ξένε, παρότι πριν·
ανίσως είσαι ένας θεός απ’ όσους τον απέραντο ουρανό κρατούν,
σπλαχνίσου μας...»
Πήρε το λόγο τότε κι αποκρίθηκε βασανισμένος ο Οδυσσέας:
«΄Oχι, θεός δεν είμαι· πώς με φαντάστηκες αθάνατο;
Είμαι ο πατέρας ο δικός σου· που εσύ για χάρη του στενάζεις
και πολλά υποφέρεις...»
Μιλώντας φίλησε τον γιο του κι άφησε να κυλήσουν από τις παρειές*
στο χώμα τα δάκρυά του, που πριν με τόση επιμονή τα συγκρατούσε.
.........................
Tότε τους συνεπήρε και τους δυο του θρήνου ο ίμερος*
σπαραχτικά θρηνούσαν πιο δυνατά κι από πουλιά...
τόσο πικρό και το δικό τους δάκρυ από τα βλέφαρά τους κύλησε.
Ομήρου Οδύσσεια, ραψωδία π (μετάφρ. Δημήτρης Μαρωνίτης)

Πώς ακριβώς το είπε ε ο Όμηρος:

«ἀλλοῖός μοι, ξεῖνε, φάνης νέον ἠὲ πάροιθεν,
ἄλλα δὲ εἵματ᾿ ἔχεις, καί τοι χρὼς οὐκέθ᾿ ὁμοῖος.
ἦ μάλα τις θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν:
ἀλλ᾿ ἵληθ᾿, ἵνα τοι κεχαρισμένα δώομεν ἱρὰ
ἠδὲ χρύσεα δῶρα, τετυγμένα: φείδεο δ᾿ ἡμέων»
τὸν δ᾿ ἠμείβετ᾿ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς:
«οὔ τίς τοι θεός εἰμι: τί μ᾿ ἀθανάτοισιν ἐί̈σκεις;
ἀλλὰ πατὴρ τεός εἰμι, τοῦ εἵνεκα σὺ στεναχίζων
πάσχεις ἄλγεα πολλά, βίας ὑποδέγμενος ἀνδρῶν.»

ὣς ἄρα φωνήσας υἱὸν κύσε, κὰδ δὲ παρειῶν
δάκρυον ἧκε χαμᾶζε: πάρος δ᾿ ἔχε νωλεμὲς αἰεί.

Και η απόδοσή του στα νέα ελληνικά:

«Τώρα μου φάνταξες αλλιώτικος απ᾿ ό,τι πρώτα, ξένε'
τα ρούχα σου άλλα, και στην όψη σου δε δείχνεις ίδιος να 'σαι.
Θεός αν είσαι, απ᾿ όσους τ᾿ άσωστα ψηλά κρατούν ουράνια,
σπλαχνίσου μας! Θα σου προσφέρουμε θυσίες της άρεσκιας σου
κι άλλα χαρίσματα από μάλαμα᾿ μονάχα ελέησε μας!»
Και τότε ο θεϊκός, πολύπαθος του μίλησε Οδυσσέας:
«Δεν είμαι εγώ θεός᾿ με αθάνατους γιατί με συνομοιάζεις;
μον᾿ είμαι ο κύρης σου! Για χάρη του τραβάς εσύ περίσσιους
καημούς και βάσανα, και δέχεσαι τις άδικες των άλλων.»

Σαν είπε αυτά, το γιο του εφίλησε, κι από τα μαγουλά του
τα δάκρυα να κυλήσουν άφησε, που ως τότε ανακρατούσε.

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/omhros/od16.htm