Νοέμβριος 2007

9 Νοεμβρίου 2007 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ







Η Δημητρούλα μας σήμερα δεν ήρθε στο σχολείο. Και δυστυχώς θα κάνει μέρες να ξανάρθει. Ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα χτες το απόγευμα την ανάγκασε να μπει στο νοσοκομείο. Όλα τα Μικρά Τερατάκια δάκρυσαν όταν έμαθαν τη δυσάρεστη είδηση. Παιδιά και δάσκαλοι στέλνουν τις καλύτερες ευχές τους για γρήγορη ανάρρωση στην αγαπημένη μας Δήμητρα. Τα Μικρά Τερατάκια έστειλαν και γραπτώς τις ευχές τους στη συμμαθήτριά τους.

Η στενοχώρια μας έγινε μεγαλύτερη όταν μάθαμε ότι μαζί με τη Δήμητρα κινδύνευσε και η Χριστινούλα μας. Παρά τρίχα γλίτωσε... Πάλι καλά. Όμως καταλαβαίνουμε όλοι πως τρόμαξε πάρα πολύ. Μακάρι ποτέ ξανά να μην κινδυνεύσει κανένα παιδί στον κόσμο!

Από σήμερα άρχισε και το μάθημα της δεύτερης ξένης γλώσσας, τα Γαλλικά. Τα Μικρά Τερατάκια έκαναν το πρώτο εφτάωρο της φετινής χρονιάς και πήραν νέο πρόγραμμα για την ερχόμενη εβδομάδα. Τα εφτάωρα θα είναι Δευτέρα και Παρασκευή. Άλλαξε αναγκαστικά και η μέρα συνεργασίας της δασκάλας με τους γονείς: Κάθε Πέμπη, ώρα 13.30 στο Γραφείο Δασκάλων.


12 Νοεμβρίου 2007 ΔΕΥΤΕΡΑ





Επίσκεψη στο Θωρηκτό Αβέρωφ. Βαθιά συγκίνηση σε όλους μας από όσα είδαμε και ακούσαμε.

Θα πρέπει να σημειώσουμε και μια τρυφερή κίνηση εκ μέρους του οδηγού μας, του κ. Γιαννακόπουλου, που μόλις άκουσε για τον τραυματισμό της Δημητρούλας δεν ήθελε να πάρει χρήματα. Δε θελήσαμε να εκμεταλλευτούμε την καλοσύνη του και του δώσαμε τα μισά... Έτσι δε θα χρειαστούμε οικονομική ενίσχυση από το Σύλλογο Γονέων που κι εκείνος ήταν πρόθυμος να μας βοηθήσει.

13 Νοεμβρίου 2007 ΤΡΙΤΗ

Κλειστό σήμερα το σχολείο. Οι εκπαιδευτικοί πραγματοποιούν την ετήσια γενική τους συνέλευση.


14 Νοεμβρίου 2007 ΤΕΤΑΡΤΗ

Μια νέα διευθύντρια έχει το σχολείο μας. Την κ. Πόπη Τσαουσίδου. Όλοι μας την καλωσορίσαμε με πολλή αγάπη και της ευχηθήκαμε επιτυχία στο έργο της.

Μεγάλη όμως και η συγκίνηση των παιδιών όταν άκουσαν πως έφυγε ο παλιός μας διευθυντής, ο κ. Ευθύμιος Παπαδόπουλος που ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους μαθητές.


15 Νοεμβρίου 2007 ΠΕΜΠΤΗ

Ένα δυσάρεστο περιστατικό σημάδεψε τη σημερινή μέρα. Βρήκαμε ορθάνοιχτη την πόρτα της αίθουσας Τελετών και τα ηχεία, τα μικρόφωνα και το αρμόνιο να λείπουν... Ήρθε και η Αστυνομία και πήρε αποτυπώματα.

16 Νοεμβρίου 2007 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Με κάθε λαμπρότητα γιορτάστηκε η επέτειος του Πολυτεχνείου. Τη γιορτή παρουσίασαν τα παιδιά της Τετάρτης και η δασκάλα τους κ. Γιούλα Γομάτου. Στη μουσική όπως πάντα ο μουσικός του σχολείου μας, ο κ. Νίκος Νικολόπουλος. Την ομιλία εκφώνησε η δασκάλα της τάξης μας, κ. Λαμπρίδου Μαρία. Στο τέλος της εκδήλωσης έκανε σύντομο χαιρετισμό η νέα μας διευθύντρια κ. Πόπη Τσαουσίδου.

Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε σε όλους μας που χάρη στις ενέργειες της διευθύντριάς μας αλλά και της διευθύντριας του συστεγαζόμενου σχολείου, κ. Τασούλας Τρικαλίτη, καταφέραμε να παρακολουθήσουμε τη γιορτή χωρίς κανένα πρόβλημα. Συγκεκριμένα νοικιάστηκε κατάλληλος εξοπλισμός και όλα πήγαν ρολόι!

Κυριακή, 25 Νοεμβρίου 2007

Μια ακόμη βδομάδα πέρασε. Μα πώς περνάνε έτσι οι βδομάδες; Να ευχηθούμε να περάσουν το ίδιο γρήγορα και όσες χρειάζονται για να γυρίσει η Δημητρούλα στο σχολειό. Είναι πια αρκετά καλά, όχι όμως τόσο για να έρθει και στην τάξη. Άραγε ο ασυνείδητος οδηγός που τη χτύπησε, να είναι σε θέση να καταλάβει το μέγεθος του λάθους του; Δεν ήταν μόνο ο κίνδυνος για τη ζωή της, δεν ήταν μόνο η στενοχώρια που πλημμύρισε τις καρδιές όσων αγαπάνε αυτό το γλυκύτατο κοριτσάκι, είναι και που χάνει τα μαθήματά της. Κι η μικρούλα μας θα έχει δύσκολο μονοπάτι να διαβεί μέχρι να συμπληρώσει τα κενά... Αν ο καθένας μας συνειδητοποιήσει τις συνέπειες, ποτέ μα ποτέ δε θα παραβιάσει το όριο ταχύτητας. Γιατί αν πήγαινε αυτό το αυτοκίνητο με 30 χιλιόμετρα, όσο δηλαδή γράφει η πινακίδα της τροχαίας στο σημείο που έγινε το ατύχημα, ο τραυματισμός δε θα ήταν τόσο σοβαρός.

Όσο για μας, περάσαμε μια βδομάδα συνηθισμένης σχολικής εργασίας. Με εφτάωρο πια τη Δευτέρα και την Παρασκευή και εξάωρο τις άλλες μέρες. Αυτή τη Δευτέρα μάλιστα, γνωρίσαμε από κοντά τη νέα διευθύντρια που θα διδάσκει στην τάξη μας το μάθημα των Θρησκευτικών, όπως και ο παλιός μας διευθυντής, ο κ. Παπαδόπουλος.



Να πούμε μάλιστα εδώ ότι την Παρασκευή πέρασε από το σχολείο μας ο κ. Παπαδόπουλος για να μας αποχαιρετήσει. Όλα τα παιδιά συγκίνηθηκαν πολύ και του έδειξαν με κάθε τρόπο την αγάπη τους. Δυστυχώς η τάξη μας δεν πρόλαβε να βγάλει αναμνηστική φωτογραφία μαζί του, όπως συνηθίζεται για την έκτη τάξη του σχολείου... Δημοσιεύουμε λοιπόν μια φωτογραφία από παλαιότερη εποχή, για να θυμόμαστε τα χρόνια που περάσαμε με τον κ. Παπαδόπουλο:
(Ευκαιρία να θυμηθούμε και τα εκτάκια εκείνης της χρονιάς, πρέπει να ήταν το 2003...)




Και μια και είπαμε φωτογραφία, την Πέμπτη έγινε και η επίσημη φωτογράφιση όλων των μαθητών του σχολείου, με πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Είμαστε γεμάτοι αγωνία αν βγήκαν καλές...

Μην ξεχάσουμε να σας πούμε και για τις φωτογραφίες του Βασίλη από τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου. Τις κάναμε κι αυτές "βιντεάκι" και μπορείτε να τις απολαύσετε στις κεντρικές μας σελίδες. Εδώ σας προσφέρουμε ένα μικρό δείγμα:

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Τρέχει τρέχει τρέχει ο καιρός... Ούτε που το κατάλαβα πότε πέρασαν κιόλας δύο εβδομάδες και σε άλλες δύο έχουμε Χριστούγεννα.


Σήμερα αλλάξαμε αίθουσα. Επιτέλους τη Δευτέρα θα γυρίσει στο σχολειό η Δημητρούλα! Μεταφερθήκαμε στο Χημείο για να μπορεί κι εκείνη να ανεβαίνει με το ασανσέρ όσο διάστημα πονάει ακόμη το ποδαράκι της.

Αυτός που πανηγύρισε περισσότερο από όλους ήταν ο Ζυμαρούλης!!! Δεν ξέρω γιατί αλλά τη μετακόμιση την είδε σαν ταξίδι χριστουγεννιάτικο. Δεν προλάβαμε μάλιστα να πατήσουμε στην άλλη αίθουσα και αμέσως ξετρύπωσε δέντρο και το στόλισε! Ε, μα ναι σας λέω. Ακόμη και φωτάκια έβαλε! Κι αν δε με πιστεύετε, ιδού:



Έφτασε όμως ο καιρός και για τους ελέγχους. Την άλλη Παρασκευή άλλοι θα κλαίνε και άλλοι θα γελάνε! Θέλω να πιστεύω ότι τα δικά μου Μικρά Τερατάκια θα είναι όλα ευχαριστημένα αλλά και πάλι σίγουρη δεν είμαι... Γιατί όπως λέει και η παροιμία, όπως στρώσεις θα κοιμηθείς!

Λοιπόν, σας χαιρετώ και πάω να πιάσω αυτή ακριβώς τη δουλίτσα. Το γράψιμο των ελέγχων. Ουφ... Δε μου αρέσει καθόλου αλλά πρέπει. Και όχι τίποτε άλλο, μα έχω και το Ζυμαρούλη να διαμαρτύρεται και να φωνάζει και να κάνει τον κόσμο άνω κάτω άμα δει άσχημο βαθμό.